Nathalie Baartman met Louter in Klein Theater Dinxperlo

DINXPERLO – Opnieuw is er geen ontkomen aan bij Nathalie Baartman: ze komt op…en grijpt je beet. Met haar Twents accent en haar prachtig aangedikte naïviteit werkt zij op de lachspieren maar weet ook te ontroeren. Zij neemt zaken waar die van haar theaterprogramma’s steeds intrigerende trips maken.

Nathalie Baartman houdt zich vast aan haar wortels, de liefde en elke ochtend pap. Onhandig, doch charmant. ‘Ik kan vandaag zo moeilijk weggaan’, zingt ze in vibrato. Maar als de grip verdwijnt. Wat dan? Waar laat je je handen? Waar gaan je benen heen? Het verkeerde pad zit vol verhalen. Liften door Roemenië, net niet aangerand en dan ontbijten met een dominee.

In Louter staat Nathalie op blote voeten op vers gebladerte. ‘Pssst. Hoor ik hier nou een vogel? Of trilt mijn telefoon zo?!’ Ze ramt op het traporgel. Ze buldert haar zaligheid de zaal in. Het gaat over hem, over haar, over jou. Over alles wat ons verbrokkelt en weer bindt. ‘Waren we maar zo simpel als de gevlekte akkerslak. Had een boel gedoe gescheeld.’

Met Louter weet je het nooit zeker. En met Nathalie al helemaal niet. Ze is bloedeigen en schaamrood eerlijk. Dus kom maar achterom.